Into the woods
‘Het leven begint aan het einde van je comfort zone’. Deze mail stuurde ik enkele weken geleden aan het senior management van Kempen Capital Management. Een uitnodiging voor een ongebruikelijk offsite. Samen met vrijwilligers van de Stichting Kenchaan en onder leiding van wildlife gids Ian Read verbleven we 24 uur als groep in de wildernis in Flevoland; zonder telefoon, laptop, horloge en boeken. Maar ook zonder vergaderkamer, hotelbar, meubilair, wijn, bier, frisdrank, vlees, vis en zonder eigen kamer. ‘Disconnected zijn’ leek vooraf de grootste uitdaging. Eenmaal aangekomen bleek er ook nog eens geen strak programma te liggen, maar een beroep gedaan te worden op ons vertrouwen in het proces. Voor ons als ‘doeners’ van Kempen was dit misschien wel het verst uit onze comfort zone ooit.

Ontdekkingsreis
Ons verblijf bestond uit zes tippi tenten, waarin we zij aan zij met 7 of 8 personen sliepen, en een grote centrale tent. We deelden de belangrijke mooie, maar ook de verdrietige gebeurtenissen in ons leven met elkaar, maakten samen wandelingen in stilte door het donkere bos en praatten tot diep in de nacht bij de kampvuren. Toen het weer licht geworden was vervolgden we onze tocht in weer en wind. Hier ervaarden we dat Balans geen vaste staat is van Zijn; Balans is ruimte en stilte vinden te midden van alle drukte en veranderingen.
Toen we ‘s middags voor het laatst met z’n allen in een grote kring rond het kampvuur zaten, was de band die gesmeed was voelbaar. Ik kon hem bijna aanraken. De band met je eigen ik is dieper geworden maar ook de band tussen ons als collega en mens. Tussen collega’s die al intensief samenwerken en tussen collega’s die elkaar minder vaak tegenkomen op het werk. Het was een mooie ontdekkingsreis naar de schatten die ieder van ons te bieden heeft. Een hernieuwde bewustwording ook van hoe belangrijk de rol van de natuur is in ons leven. Een natuur die we niet geërfd hebben van onze voorouders, maar die we te leen hebben van onze (klein)kinderen.

Uitzien naar het onbekende
Deze ervaring zegt iets over ons AQ. De begrippen IQ en EQ zijn bekend, maar de derde factor, de AQ, is minder bekend. Het betekent Adaptability Quotiënt, ofwel ons aanpassingsvermogen. Als groep werden we geconfronteerd met een onbekende ervaring: geen programma, niet bereikbaar, geen afleidingen en geen werk gerelateerde onderwerpen die besproken moesten worden. Dat is pas aanpassen…
Ons individuele en collectieve AQ gaat bepalen of we in de toekomst succesvol zullen zijn in een steeds sneller veranderende wereld met tal van bedreigingen voor onze planeet. De woorden ‘react’ en ‘create’ hebben dezelfde letters, het perspectief dat ze bieden is totaal anders. We moeten leren dat veranderingen geen tegenslagen zijn, maar juist kansen zijn om ons aan te passen en het voordeel van de veranderingen te benutten; vertrouwend op ons vakmanschap en ons leervermogen. Vertrouwen in onszelf en vertrouwen op elkaar, de wijsheid van het collectief. En uitzien naar het onbekende.
Uiteindelijk laat dit zich het best samenvatten in een gedicht van Robert Frost: The road not taken, waarvan het einde als volgt gaat:

“Two roads diverged in a wood, and I— I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.”

Leni Boeren
Voormalig CEO Kempen Capital Management